PATRICIA VONNE
website
my space

Toen Patricia Vonne in april van 2007 haar eerste optreden verzorgde in The Borderline, stond ze zo scherp dat ik bang was me aan haar te zullen snijden.
Dat is dit jaar anders. Patricia is wat ‘bijgekomen’ in haar esthetische voordeel. Ze ziet er een heel stuk ravisanter uit met haar overgewicht . Anorexia is out, ook in Austin.

Patricia heeft naast het podium een altaartje opgericht met haar parafernalia en merchandising van waaruit ze tijdens de pauze en ná het concert als een echte
marketenster haar waren zal te koop aanbieden.

Hoewel ze afkomstig is van Austin, Texas brengt ze ons geen TexMex. Haar muziek is een mix van pure onversneden Neil Young and Crazy Horse rock, een beetje Jayhawks, wat conjunto, in het Spaans gezongen songs, flamenco… meestal eigen songmateriaal en gekozen uit de drie CD’s die ze momenteel reeds uit heeft.

Op het podium is ze een bevallige verschijning, en hoe ze haar oude Gibson dreadnought van 1948 hanteert en zingt, kan elke gezonde man beroeren. En met de castagnetten jongleert ze als een doorwinterde flamenco danseres.

Robert LaRoche, de gitarist met de ’66 Rickenbacher, tekent voor vijftig percent van het songmateriaal en voor zowel rustige akoestische gitaarpassages als het ruige overdrive gescheur, zoals je die alleen uit voornoemde gitaren kunt lokken. En in het dagelijkse leven is hij Vonne’s echtgenoot, hoewel daar op het podium niets van te merken valt. Zeer professioneel. 

We hebben ten zeerste genoten van de show. Wie Patricia Vonne nog nooit aan het werk zag, moet daar dringend wat aan doen. Je weet niet wat je tot dan hebt gemist. Of ben je van de soort “Wat niet weet, niet deert” ? 

witteMVS